شکسپیر میگه : زندگی حواسشو جمع میکنه ببینه تو چی دوست داری تا دقیقا همونو ازت بگیره
ای دوست دلت همیشه زندان من است آتشکده عشق تو از آن من است آن روز که لحظه وداع من و توست آن شوم ترین لحظه پایان من است
شبیه برگ پاییزی پس از تو قسمت بادم ولی هرگز نخواهی رفت از یادم و این یعنی در اندوه تو می میرم چگونه بگذرم از عشق و دلبستگی هایم چگونه میروی باا اینکه میدانی تنهایم به پایان آمد-- این دیدار پنهانی بدون تو گمان کردی که میمانم بدون من یقین دارم که میمانی خداحافظ
امشب بـه ســرم هوای یــارم زده است بـر دیده هـوس، روی نگارم زده است امشب کــه زحـالش خبری نیست مـرا باد آمده از ســـایه کنـــــارم زده است امشب ز فــــراغ روی ماهش زخمـــی بـــر این دل تنــگ بـی قرارم زده است فردا که رسد بر ســـر من خواهد دید دیشب غمش از حنجره دارم زده است
نا پلئون میگه حرفیو بزن که بتونی بنویسیش چیزیو بنویس که بتونی امضاش کنی چیزیو امضا کن که بتونی پاش وایستی پس دوست دارم: امضا
روزی عشق و دیوونگی و محبت و فضولی داشتن قایم موشک بازی میکردن تا نوبت به دیوونگی رسید دیونگی همه‌رو پیدا کرد اما هرچه گشت اثری از عشق نبود فضولی متوجه شد که عشق پشت یک بوته‌ی گل سرخ قایم شده و دیوونگی رو خبر کرد و دیوونگی یک خار بزرگ برداشت و در بوته‌ی گل سرخ فرو کرد صدای فریاد عشق بلند شد وقتی همه به سراغش رفتند دیدند چشمانش کور شده است و دیوونگی که خودش را مقصر میدونست تصمیم گرفت همیشه عشق را همراهی کند و از اون روز به بعد وقتی که عشق به سراغه کسی میره چون کوره
در نهان ، به آنانی دل میبندیم که دوستمان ندارند ، و در آشکارا از آنانی که دوستمان دارند غافلیم. شاید این است دلیل تنهایی ما " دکترعلی شریعتی
زندگی کوتاهتر از آن است که به خصومت بگذرد و قلب ها گرامی تر از آنند که بشکنند آنچه از روزگار به دست می آید با خنده نمی ماند و آنچه از دست برود با گریه جبران نمی شود فردا خورشید طلوع خواهد کرد حتی اگر ما نباشیم
جبران خلیل جبران: همیشه اینچنین است، که مهر به ژرفای خود پی نمی برد تا آنگاه که ساعت فراق فرا می رسد
عشق رو نمیشه با یه شاخه گل مقایسه کرد ولی میشه عشق رو با یه شاخه گل اثبات کرد
